sevgili blog.
artık üzerimde hala alışamadığım bir sıfat var.
"nişanlı"
:))
hayatında ne değişti dersen, yıllardır taktığım gümüş yüzük, altına dönüştü o kadar :P
şaka bir yana, garip bir rahatlık çöküyor insanın üstüne :)
önceden babam görmesim yakalamasın duymasın diye deli oluyorken,
şimdi sevdiceğime "akşama gelsene bize, yemekte vs vs " var diyebiliyorum :)
en garip yanı bu :)
sonra bi tanıdıkla karşılaştığımda benim halimi hatrımı sorduktan sonra "ee ömer nasıl?" diyorlar,
bi an "nerden tanıyo bunlar ömeri yaaa" diyorum afallıyorum ondan sonra cevap verebiliyorum :))
fotograflarımızı babamdan köşe bucak saklardım taaa en derin klasörlere,
geçen akşam babam nişan fotograflarına bakıyor biz eleleyiz falan,utandım ahah :))
tuhaff bişey yanii daha alışamadım :))
